Θόδωρος Σταυριανόπουλος. Μια Νέα Πενταετία Σε Ελλάδα Και Ευρώπη.

Οι εκλογές σε Ελλάδα και Ευρώπη τελείωσαν. Όλοι, νικητές και ηττημένοι πάλεψαν για τα ίδια ακριβώς πράγματα. Όλοι υποσχέθηκαν ότι σε όποια θέση και αν  βρεθούν μετά τις εκλογές θα αγωνιστούν για το ...................

καλό του τόπου, για το καλό των πολιτών, για το καλό της Ευρώπης. Απορίας άξιον είναι να δούμε που θα χωρέσει όλη αυτή η καλοσύνη και όλη αυτή η διάθεση προσφοράς απ’ όλους. Γύρω μας υπάρχει πόνος, δυστυχία και σε πολλές περιπτώσεις απελπισία. Εκατοντάδες οικογένειες δίνουν καθημερινά την μάχη της επιβίωσης, νέοι άνθρωποι  ψάχνουν την ευκαιρία της επαγγελματικής αποκατάστασης, ψάχνουν την ευκαιρία αξιοποίησης των σπουδών τους.

Οι στιγμές είναι εξαιρετικά δύσκολες για όλους μας. Θεωρώ ότι η συμμετοχή στα κοινά πρέπει να έχει έναν και μοναδικό στόχο. Την προσφορά. Χωρίς αυτή η συμμετοχή γίνεται ένα ανόητο κυνήγι φιλοδοξιών που συνήθως καταλήγει σε προσωπικά αδιέξοδα. Η νέα πενταετία διακυβέρνησης που έρχεται, αυτοδιοικητικά στην Ελλάδα και διοικητικά στην Ενωμένη Ευρώπη έχει υποχρέωση να αναδείξει το ανθρώπινο πρόσωπο, που θα τακτοποιήσει τα βασικά κοινωνικά ζητήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, όλο και περισσότεροι κάτοικοι προσχωρούν στο ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού και αμφισβητούν το ιστορικό εγχείρημα της  σύμπραξης των κρατών – μελών. Διαπιστώνουν ότι χρόνο με το χρόνο η όλη εικόνα των ευρωπαϊκών κοινωνιών γίνεται διαρκώς και πιο «γκρίζα». Η οικονομική κρίση, τα πολύχρονα προγράμματα λιτότητας, τα Μνημόνια είναι πλέον στην καθημερινή πολιτική ατζέντα.

      Η οικονομική ύφεση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο ποσοστό ανεργίας και δεν πείθεται κανένας ότι μπορεί να επέλθει ανάκαμψη της οικονομίας της γηραιάς ηπείρου. Αν βέβαια προχωρήσουμε και σε έναν πρόχειρο απολογισμό, με βάση τη διαρκή ιχνογράφηση των τάσεων για την ευρωπαϊκή προοπτική, θα διαπιστωθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών εκτιμούν ότι η ζωή τους έχει χειροτερεύσει με την ανάπτυξη της Ε.Ε. και δεν βλέπουν με αισιόδοξη στάση το μέλλον του όλου εγχειρήματος. Οι ευρωπαίοι πολίτες σήμερα αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει σοβαρότατο δημοκρατικό έλλειμμα, ότι υπάρχει κενό πολιτικής νομιμοποίησης των αποφάσεων. Οι πολίτες και οι λαοί συμμετέχουν στις ευρωεκλογές με ένα καθαρά συμβολικό περιεχόμενο, γι’ αυτό και τα ποσοστά αποχής τους είναι εντυπωσιακά μεγάλα. Αισθάνονται ότι το όλο ευρωπαϊκό σκηνικό είναι δημιουργημένο για τη μεταφορά οικονομικών πόρων από την περιφέρεια της Ε.Ε. προς το κέντρο της.

      Και εδώ τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα. Η Ευρώπη θα αντιταχθεί στον διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό στις άλλες δύο μεγάλες αναπτυξιακές ενότητες του Κόσμου, Κίνα και Η.Π.Α.; Γιατί είναι προφανές ότι ο ευρωπαίος δεν πρόκειται να δεχθεί μεροκάματα ασιατικής κοπής. Προς το παρόν τα κοινωνικά κινήματα και οι αντιδράσεις των λαών δημιουργούν το κατάλληλο υπόστρωμα και είναι βέβαιο ότι οι ευρωπαίοι πολίτες και εργαζόμενοι την προσεχή πενταετία θα αναζητήσουν προοδευτική κατεύθυνση για ένα δικό τους ελπιδοφόρο μέλλον. Ένα μέλλον που στο κέντρο της στόχευσής του θα έχει τον άνθρωπο-πολίτη και που θα συνεπικουρείται από ένα μοντέλο εθελοντισμού που θα καλύπτει αδυναμίες της Πολιτείας και που θα προσφέρει θαλπωρή και ζεστασιά ακόμα και στις αυλές που δεν μπαίνει ο ήλιος.