Ο Φορολογικός Μεσαίωνας Του Νεοφιλελευθερισμού...

Το ελληνικό χρέος έχοντας φτάσει το 170% του ΑΕΠ μετά από 4 χρόνια μνημονίων  δεν είναι βιώσιμο ότι και αν ...................

λένε, όσους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και αν επιτύχουμε μελλοντικά, όσες  αιματηρές θυσίες και αν γίνουν επιπλέον. Γιατί λοιπόν συνεχίζουν την ίδια πολιτική? Αποσκοπούν σε δύο πράγματα:

Του Δημήτρη Κλαράκη *

Α. Με την υπερφορολόγηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων έμμεσα δήμευσαν τις περιουσίες και τις καταθέσεις των πολιτών. Επέβαλαν τόσους φόρους τους οποίους με τα τακτικά του εισοδήματα (που έχουν άλλωστε μειωθεί δραματικά για όσους ακόμα έχουν δουλειά), ουδείς μπορούσε να καταβάλει. Έτσι ο φορολογούμενος πολίτης ή θα ανταποκρινόταν στις φορολογικές του υποχρεώσεις αναλώνοντας σταδιακά τις αποταμιεύσεις του, ξεπουλώντας την περιουσία του, ή αν αδυνατούσε να ανταποκριθεί, αδιαφορούσε το κράτος με τον πανίσχυρο ΚΕΔΕ θα επέβαλε κατάσχεση στα περιουσιακά του στοιχεία. Δεν πτώχευσε λοιπόν το κράτος αλλά πτώχευσαν οι πολίτες ευρισκόμενοι σε οικονομική αδυναμία να ανταπεξέλθουν στα πολλαπλά οικονομικά βάρη. Ουσιαστικά το δημόσιο χρέος μεθοδευμένα μετακυλήθηκε στους πολίτες, έγινε ιδιωτικό για το οποίο υπέγγυες είναι οι περιουσίες όλων των Ελλήνων.

Β. Ο δεύτερος και τελικός στόχος τους είναι η αναδιανομή του εθνικού μας πλούτου υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών. Με τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα να συμπιέζονται, την ανεργία να καλπάζει, τους φόρους να είναι υπέρογκοι, τις μικροκαταθέσεις να εξανεμίζονται για αποπληρωμές χρεών- φόρων  και τις ατομικές περιουσίες να κινδυνεύουν να χαθούν έναντι πινακίου φακής μόνοι κερδισμένοι είναι οι κερδοσκόποι και όσοι έχουν συσσωρευμένο πλούτο που δεν φορολογείται αναλόγως.

Όλα αυτά  δεν είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης, αστοχιών αλλά το αποτέλεσμα μιας καλά μελετημένης και εφαρμοσμένης πολιτικής φτωχοποίησης της κοινωνίας. Εφαρμόζουν μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, προστατεύουν τα μεγάλα συμφέροντα υποθηκεύοντας το μέλλον του λαού και της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Η κυβερνητική αλλαγή είναι μονόδρομος για την επιλογή μιας άλλης πολιτικής που θα φροντίζει τα συμφέροντα των πολλών και πιο αδυνάμων, θα επαναφέρει τη συνταγματική τάξη και νομιμότητα αποκαθιστώντας αδικίες.  Μερικές σκόρπιες σκέψεις:

- Επαναφορά αφορολογήτου στα 12,000,00 ευρώ για όλους. Πέραν του ποσού να υπάρχει προοδευτική φορολόγηση με πολλούς κλιμακωτούς συντελεστές ώστε να κατανέμονται δικαιότερα τα φορολογικά βάρη πχ μια κλίμακα 12.000-16.000 ευρώ, μια δεύτερη 16.000-20.000 ευρώ κοκ. Η φορολόγηση από το πρώτο ευρώ των ελευθέρων επαγγελματιών και η κατάργηση του αφορολογήτου αποτελεί απίστευτη στρέβλωση και αδικία σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων που καλούνται να πληρώσουν φορολογικά βάρη που κανονικά έπρεπε να επιρρίπτονταν στους πλουσιότερους συμπολίτες μας.

- Κατάργηση χαρατσιών, ΕΝΦΙΑ και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας με εξαίρεση την πρώτη κατοικία με αξία που απαλλάσσεται  τα πρώτα 200.000,00 ευρώ ανά άτομο, ποσό προσαυξανόμενο για μια οικογένεια με παιδιά έως ένα όριο πχ 350.000,00 ευρώ.  

- Κατάργηση τεκμηρίων. Φορολόγηση με βάση την πραγματική οικονομική δύναμη καθενός, υπολογιζόμενη από το ύψος της συνολικής του περιουσίας και κατάργηση των τεκμηρίων. Αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση όλων η συμμετοχή στα φορολογικά βάρη ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες εκάστου ενός (άρθρο 4 παρ. 5 Συντάγματος). Το σύστημα των τεκμηρίων αλλοιώνει τη θεμελιώδη αυτή αρχή και καταλήγει σε παράλογα και άδικα αποτελέσματα. Το φορολογικό σύστημα μας καλεί να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, πράγμα διόλου εύκολου καθώς για να ακολουθήσει κανείς τη δικαστική οδό απαιτείται χρόνος, χρήμα με αβέβαιο το τελικό αποτέλεσμα.

- Διαχωρισμός φόρων τελών από λογαριασμούς. Από τους λογαριασμούς επιχειρήσεων κοινής ωφελείας πχ ΔΕΗ, να αφαιρεθούν τα κάθε είδους τέλη και φόροι που εισπράττονται υπέρ του δημοσίου ή τρίτων ώστε ο πολίτης να γνωρίζει τι ακριβώς πληρώνει για τις παροχές που λαμβάνει και το κράτος να πάψει να κρύβει φόρους, τέλη σε λογαριασμούς. Οι φόροι αυτοί δεν είναι δυνατόν αφενός να εισπράττονται από ιδιωτικές εταιρείες όπως είναι οι πρώην ΔΕΚΟ και αφετέρου  να απειλείται ο καταναλωτής με διακοπή της παρεχόμενης υπηρεσίας, αγαθού αν δεν πληρώσει το φουσκωμένο λογαριασμό εξαιτίας των πολλαπλών φόρων, όταν αγοράζει μια υπηρεσία από την ιδιωτική επιχείρηση. Όλες αυτές οι επιβαρύνσεις πρέπει και να μειωθούν ουσιαστικά και να εισπράττονται απευθείας μέσω των Δ.Ο.Υ σε δόσεις ,μέρος δε αυτών να εκχωρηθούν απευθείας (η είσπραξη τους) στους ΟΤΑ για να αποκτήσουν μια στοιχειώδη οικονομική αυτοτέλεια.

-  Ενοποίηση, απλοποίηση και κωδικοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας ώστε ο κάθε πολίτης να είναι σε θέση να ξέρει πως φορολογείται, ποια δικαιώματα και ποιες υποχρεώσεις υπέχει.

- Έκτακτα φορολογικά βάρη. Να καταφεύγει το κράτος σε έκτακτες φορολογικές επιβαρύνσεις σπάνια και μόνο σε πραγματικά εξαιρετικά απρόβλεπτες περιπτώσεις, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, επιβαρύνοντας κυρίως τα μεγάλα εισοδήματα και όχι κάθε τόσο να κατασκευάζονται έκτακτες φορουποχρεώσεις που επιβαρύνουν κυρίως μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους και στο τέλος μονιμοποιούνται, διαλύοντας το στοιχειώδη οικονομικό προγραμματισμό της οικογένειας, της επιχείρησης, του επαγγελματία.  

- Ο ΦΠΑ σε συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελμάτων πρέπει είτε να καταργηθεί πλήρως είτε να μειωθεί στο ελάχιστο  πχ 6% για να έχει πρόσβαση ο πολίτης σε αγαθά και υπηρεσίες που το κόστος τους εκτινάσσεται από το παράλογο ΦΠΑ  23% όπως σε αγορά νεόδμητου διαμερίσματος, στις δικηγορικές υπηρεσίες.

- Περιορισμός των κατηγοριών εμμέσων φόρων και μείωση τους όπου παραμείνουν (δεν ευσταθεί το 70% της λιανικής τιμής διάθεσης της αμόλυβδης βενζίνης να είναι απλά φόροι, τέλη υπέρ του δημοσίου). Οι έμμεσοι φόροι, οι φόροι δηλαδή που ενσωματώνονται σε αγαθά και υπηρεσίες πχ στα τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, είναι οι πλέον ανισοκατανεμόμενοι διότι δεν διακρίνουν τη φοροδοτική ικανότητα του υπόχρεου αλλά είναι κοινοί για όλους. Έτσι το ίδιο φορολογείται έμμεσα ένας άνεργος που βάζει βενζίνη στο αμάξι του με τον εισοδηματία που πράττει το ίδιο.

- Η φοροδιαφυγή χτυπιέται με πολιτική βούληση, μηχανοργάνωση και τακτικούς ελέγχους, διακρατικές συμφωνίες. Έλεγχοι που πρέπει να διενεργηθούν εξονυχιστικά πρώτα στις μεγάλες εταιρείες, στις αλυσίδες,  στις ενδοομιλικές συναλλαγές, στα ΜΜΕ, στις θυρίδες των τραπεζών, στις εξωχώριες εταιρείες, σε όλους όσους έχουν ανάμιξη στην πολιτική, στις μεγάλες οικονομικές συναλλαγές, στα εξοπλιστικά προγράμματα, στα δημόσια έργα και στους μεγαλοκατασκευαστές δημοσίων έργων. Τα μεγαλύτερα εισοδήματα, το μεγάλο κεφάλαιο, ο συγκεντρωμένος πλούτος να βρεθούν και να φορολογηθούν επιτέλους αναλόγως αφαιρώντας βάρη από τα μικρομεσαία και χαμηλά εισοδήματα που πλήττονται κυρίως σήμερα.

- Το κράτος πρέπει να εξοφλεί τις ανειλημμένες υποχρεώσεις του προς τρίτους και ιδιώτες.Όταν το δημόσιο δεν τακτοποιεί τακτικά και εμπρόθεσμα τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς τρίτους ιδιώτες από έργα, προμήθεια υλικών, παροχή υπηρεσιών ενώ την ίδια στιγμή ζητάει να αποδώσουν ΦΠΑ, να φορολογηθούν για μη  πραγματικά αποκτηθέν εισόδημα τους οδηγεί στο λουκέτο  στερώντας θέσεις εργασίας οδηγώντας την αγορά σε κατάρρευση.

Υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος των μεγάλων ουσιαστικών αλλαγών, των ρήξεων . Δεν είναι εύκολος δρόμος αλλά θα μας οδηγήσει σε μια πιο δίκαιη και πιο δημοκρατική κοινωνία όπου το κράτος θα ανακτήσει την αξιοπιστία του στα μάτια των πολιτών. θα μεριμνά και θα υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και όχι των ολίγων. Για αυτό θα κληθούμε να αποφασίσουμε στις επόμενες εκλογές όποτε και αν προκηρυχθούν.

* Ο κ. Δημήτρης Κλαράκης είναι δικηγόρος

Πηγή. http://www.neakriti.gr/