Πράσινοι Αλληλεγγύη.Παραμένουμε Ευρώπη ....

Πράσινοι Αλληλεγγύη: Παραμένουμε Ευρώπη, θέτοντας το θέμα της ......

ανεργίας, της φτώχειας, της οικονομίας στο κέντρο της πολιτικής  

Οι Πράσινοι Αλληλεγγύη υποστηρίζουμε ότι το μέλλον της χώρας συνδέεται με μια ξεκάθαρη στρατηγική του «Παραμένουμε Ευρώπη, αλλάζοντας με δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο τη χώρα, συμμετέχοντας δημιουργικά σε μια προσπάθεια για αλλαγή της Ευρώπης».  Ναι είμαστε κατά της λιτότητας αλλά παραμένοντας μέσα στην Ευρώπη, αντιμετωπίζοντας τα διαρθρωτικά προβλήματα που έχουμε ως χώρα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μας αντιστοιχεί, αλλά και διατυπώνοντας προτάσεις για το πώς βλέπουμε ως χώρα τη συμβολή μας στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική, οικολογική ενοποίηση της Ευρώπης.

Ναι, πρέπει να περάσουμε από την πολιτική οριζόντιας και άδικης λιτότητας σε μια πολιτική οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής βιωσιμότητας που θα αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας αλλά και τα γενικότερα διαρθρωτικά προβλήματα. Η λιτότητα, όμως, δεν θα τερματιστεί με πυροτεχνήματα ή απειλές ρήξης αλλά με την διαμόρφωση – μέσα από κοινωνικό και πολιτικό διάλογο - μιας διαφορετικής, ολοκληρωμένης και ισορροπημένης εναλλακτικής στρατηγικής που θα έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας.  

Άρα, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε στην Ελλάδα μια προοδευτική, πολιτική, οικολογική, κοινωνική μεταρρύθμιση που θα:

- αλλάξει το παραγωγικό-καταναλωτικό μοντέλο,

- δημιουργήσει "άφθονες", βιώσιμες και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας,

- κάνει κοινωνικά δίκαιη, καινοτόμα και αποτελεσματική την κοινωνική πολιτική,

- αναδιοργανώσει τη δημόσια διοίκηση σε όλα τα επίπεδα ώστε να είναι αποδοτική και φιλική στον πολίτη,

- συμφιλιώσει την οικονομική πολιτική και τις επενδύσεις με το δημόσιο συμφέρον, την δημοκρατία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό της καθημερινότητας.

Βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουμε ότι έπρεπε και πρέπει να υπάρξει μια πιο ισορροπημένη συμφωνία που θα θέσει σε νέες βάσεις την πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δυστυχώς, η κυβέρνηση έχασε μια ιστορική ευκαιρία  τον Φεβρουάριο να υπάρξει μια πιο ισορροπημένη συμφωνία που θα έκλεινε την προηγούμενη πολιτική και θα άνοιγε τον δρόμο σε μια πιο βιώσιμη στρατηγική. Πολλές ψευδαισθήσεις για εναλλακτικές ως προς την Ευρώπη λύσεις που θα προέλθουν από την Ρωσία, την Κίνα ή το Ιράν έχουν διαψευσθεί αλλά συνεχίζουν να αποτελούν μέρος μιας καιροσκοπικής λαϊκίστικης ρητορικής από «αριστερές και δεξιές δυνάμεις» που δημιουργούν σύγχυση και στην κυβέρνηση και στην κοινωνία. Η λύση θα προέλθει μέσα από την Ευρώπη.

Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είτε από επιλογή είτε από ατύχημα θα είχε τρομακτικές συνέπειες τόσο στη χώρα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι «θεσμοί», ας  μην τροφοδοτούν παρόμοια σενάρια γιατί έχουν ιστορικές ευθύνες.  Σήμερα χρειαζόμαστε δημιουργική πολιτική που οδηγεί σε λύσεις. Κάθε πολιτική που βασίζεται σε απειλές ένθεν και ένθεν δημιουργεί μια δική της δυναμική που στο τέλος θα μπορούσε να οδηγήσει και σε «ατύχημα» ακόμα και αν δεν είναι μέσα στα αρχικά σχέδια της κυβέρνησης  και των «θεσμών».

Με ευθύνη και της ελληνικής κυβέρνησης και των «θεσμών» φαίνεται ότι θα έχουμε μια λιγότερο ισορροπημένη συμφωνία, μια και στο διάστημα των 5 μηνών δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα προβλήματα στην οικονομία και μεγεθύνθηκαν τα ζητήματα ρευστότητας, άρα η χώρα βρίσκεται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από αυτήν που βρίσκονταν τον Φεβρουάριο. Οι «θεσμοί» φαίνεται ότι θα προτείνουν εκ νέου μια φραστική διατύπωση για την ελάφρυνση του χρέους, όπως αυτή του 2012, για να «περάσουν» τα δύσκολα μέτρα. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση – ξεχνώντας όσα εξωπραγματικά πρόβαλε προεκλογικά – προτείνει εξίσου σκληρά και πιο υφεσιακά μέτρα, αναδεικνύοντας την έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής που την χαρακτηρίζει. 

Αλλά μια συμφωνία - έστω και λιγότερο δίκαιη - είναι πλέον καλύτερη από την διαιώνιση της ανασφάλειας που γκρεμίζει ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο ή από τη ρήξη που θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας για όλους. Κάθε καθυστέρηση στην ύπαρξη συμφωνίας έχει όλο και πιο αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία και στην οικονομία.