Υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις καταπολεμούν τη φοροδιαφυγή. Όμως απ’ ό,τι φαίνεται αποφεύγουν να αγγίξουν το ζήτημα, ακόμα και όταν τους ...................
προσφέρεται έτοιμο από διεθνείς έρευνες.
Ενας από τους στόχους της κυβέρνησης, προκειμένου να συλλέξει την πολυπόθητη φορολογητέα «ύλη» και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της χώρας, είναι, ως γνωστόν, το λαθρεμπόριο τσιγάρων και καπνού.
Η σχετική υπόσχεση της κυβέρνησης περιλαμβάνεται στη λίστα μεταρρυθμίσεων που υπέβαλε προς τους «θεσμούς» ο Γιάνης Βαρουφάκης, ως όρων για την παράταση της δανειακής σύμβασης. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Euromonitor International, που δημοσιοποιήθηκε από το CNBC, η Ελλάδα έχασε έσοδα 740 εκατ. ευρώ κατά το 2014, ενώ το 2013 το αντίστοιχο ποσό ήταν 565 εκατ.
Με τους αναμενόμενους ρυθμούς η ετήσια απώλεια εσόδων προβλέπεται να υπερβεί το 1 δισ. ευρώ μέχρι το 2019. Οι υπολογισμοί της έρευνας βασίζονται στη μέση τιμή του πακέτου τσιγάρων στην Ελλάδα (3,80 ευρώ το 2014) και τη μέση φορολόγηση που φτάνει το 85% της τελικής λιανικής τιμής.
Ο ειδικός αναλυτής για τα προϊόντα καπνού Σέιν Μακγκίλ διαπίστωνε το περασμένο Σάββατο ότι το ποσοστό των λαθραίων τσιγάρων που διακινούνται στην Ελλάδα αυξάνεται διαρκώς, από 5% της συνολικής ποσότητας το 2008 έως το 18% το 2013.
Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποίησε η AC Nielsen τον Δεκέμβριο του 2014, το ποσοστό αγγίζει πλέον το 20,8%. Αυτή η ραγδαία αύξηση ενισχύθηκε μεν από την άνοδο των τιμών στα προϊόντα καπνού, αλλά -σύμφωνα με τον ίδιο ειδικό- ευθύνεται «η συνεχιζόμενη χρήση της Ελλάδας ως διαμετακομιστικού κόμβου για τη λαθραία διακίνηση προϊόντων καπνού» και αναμένεται το ποσοστό να ξεπεράσει το 25% μέχρι το 2019.
Το «λευκό» που ξεχωρίζει
Η μεγαλύτερη έρευνα για την παράνομη διακίνηση τσιγάρων και καπνού στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε το 2014 από την εταιρεία KPMG, με εντολέα τον διεθνή κολοσσό Philip Morris, μητρική εταιρεία της μεγαλύτερης ελληνικής καπνοβιομηχανίας, της Παπαστράτος. Η έρευνα αυτή, με το όνομα Project Sun, πήρε μεγάλη δημοσιότητα σε όλη την Ευρώπη και φυσικά και στην Ελλάδα. Μόνο που τα σχετικά δημοσιεύματα δεν έχουν ούτε λέξη για τον πυρήνα των συμπερασμάτων αυτής της έρευνας.
Αναφερόμαστε στην υπόδειξη της Ελλάδας όχι μόνο ως χώρας υποδοχής, κατανάλωσης και επαναπροώθησης λαθραίων τσιγάρων και καπνού, αλλά και ως χώρας παραγωγής και εξαγωγής τέτοιου είδους προϊόντων. Μάλιστα, η έρευνα υποδεικνύει και μια πολύ γνωστή ελληνική καπνοβιομηχανία ως ενεχόμενη στο κύκλωμα αυτό. Τη βιομηχανία Καρέλια.
Κανονικά αυτή η αποκάλυψη θα προκαλούσε σάλο σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ειδικά η αναφορά στην εταιρεία Καρέλια δημιουργεί πραγματικά απορία, εφόσον είναι γνωστό ότι η εταιρεία αυτή θεωρείται ο «ιδανικός εργοδότης» και η συμπεριφορά της εξαίρεται από το σύνολο του Τύπου. Ποιος δεν θυμάται το «επίδομα γαλοπούλας», το «επίδομα παρουσίας», αλλά και την υπόσχεση της εταιρείας ότι θα προχωρήσει σε αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων κατά το 2015;
Μια εντελώς διαφορετική εικόνα παρουσιάζει η έκθεση Project Sun. Προτού προχωρήσουμε στη δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων της έρευνας της KPMG ζητήσαμε βέβαια την άποψη της ίδιας της εταιρείας Καρέλια.
Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της υπεύθυνης Τύπου της επιχείρησης, τελικά η εταιρεία δεν θέλησε να δώσει καμιά εξήγηση, ούτε να απαντήσει σε όσα της καταλογίζει η διεθνής εταιρεία ερευνών, η οποία αποτελεί και επίσημη σύμβουλο των ευρωπαϊκών διοικητικών και διωκτικών θεσμών (βλ. παρακάτω). Το αίτημά μας υποβλήθηκε εγγράφως στις 3 Μαρτίου και επανήλθαμε στις 9 και στις 10.
Ζητήσαμε και από την KPMG αν υπάρχει οιαδήποτε επίσημη αντίδραση της εταιρείας Καρέλια για την έκθεση προς την κατεύθυνση εκείνων που τη συνέταξαν. Η απάντηση από τον Καναδά, όπου βρίσκεται η έδρα της, ήταν σιβυλλική: «Ουδέν σχόλιον» (no comments).
Το γενικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι το λαθρεμπόριο τσιγάρων κοστίζει στις χώρες της Ε.Ε. ετησίως περισσότερο από 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Το παράνομο εμπόριο τσιγάρων παραμένει μία από τις μεγαλύτερες αιτίες της απώλειας φορολογικών εσόδων για το κράτος, καθώς επίσης απώλειας εσόδων για τους παραγωγούς και τους διανομείς. Σύμφωνα με τη μελέτη, το ένα τρίτο όλων των παράνομων τσιγάρων είναι τα «παράνομα λευκά» (illicit whites), δηλαδή τα τσιγάρα που κατασκευάζονται αποκλειστικά για το λαθρεμπόριο και η κατανάλωσή τους έχει αυξηθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια.
«Η τελευταία έρευνά μας σχετικά με την παράνομη αγορά του καπνού διαπιστώνει ότι ενώ υπήρχε θετική είδηση για τη μείωση στο εμπόριο λαθραίων προϊόντων καπνού συνολικά σε ολόκληρη την Ε.Ε., υπάρχουν και άλλες τάσεις που είναι αιτία ανησυχίας, συμπεριλαμβανομένης της συνεχιζόμενης αύξησης της κατανάλωσης των “παράνομων λευκών”. Η έκθεσή μας περιλαμβάνει και μια προειδοποίηση προς ορισμένες χώρες όπου καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα παράνομου καπνού», σχολίασε ο Ρόμπερτ Κάρτραϊτ, στέλεχος της KPMG.
Οι αναφορές στην εταιρεία Καρέλια περιλαμβάνονται σε επτά διαφορετικά σημεία της έκθεσης.
Στη σελ. 21 η Καρέλια αναφέρεται σε πίνακα ως η τρίτη σε μέγεθος μάρκα «παράνομων λευκών», με πρώτες την Grodno Tobacco και την Baltic Tobacco Factory. Το 2013, σύμφωνα μ’ αυτόν τον πίνακα, τα «παράνομα λευκά» της Καρέλια φτάνουν το 1,7 δισ. τσιγάρα.
Στη σελ. 23 της έκθεσης εμφανίζεται σε χάρτη ο ιδιαίτερος ρόλος της Ελλάδας στην πανευρωπαϊκή διακίνηση παράνομων προϊόντων καπνού. Καταγράφονται οι πέντε μεγαλύτεροι παραγωγοί «παράνομων λευκών» και ανάμεσά τους η εταιρεία Καρέλια. Η Ελλάδα εμφανίζεται να εισάγει από την Κύπρο και να εξάγει προς τη Γαλλία και την Ισπανία.
Στη σελ. 41, όπου εξετάζεται η περίπτωση του Βελγίου, αναφέρεται ότι «οι κύριες μάρκες που πωλούνται ως “παράνομα λευκά” φαίνεται ότι είναι η Καρέλια και η (κινεζική) Yun Yan». Στο ειδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα (σελ. 143) αναφέρεται πάλι η Καρέλια στον πίνακα με τις μάρκες C&C (Counterfeit and Contraband, Παραποιημένα και Λαθραία), ενώ στην ανάλυση της μεθοδολογίας της έρευνας (σελ. 330) εμφανίζεται και πάλι η Καρέλια στην τρίτη θέση ανάμεσα στις μάρκες «παράνομων λευκών» με το τσιγάρο American Legend, με διακίνηση 1,49 δισ. τσιγάρα, έναντι 2,10 δισ. του Fest της Grodno Tobacco (Λευκορωσία) και 1,66 δισ. του Jin Ling της Baltic Tobacco Factory (Ρωσία).
Και άλλες εκθέσεις
Σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγουν κι άλλες εκθέσεις για το παράνομο εμπόριο προϊόντων καπνού στην Ευρώπη, όπως η ιταλική «European Outlook on the Illicit Trade in Tobacco Products».
Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η Ελλάδα είναι κυρίως σημείο διέλευσης και κατά δεύτερο λόγο σημείο εκκίνησης και κατάληξης του παράνομου εμπορίου προϊόντων καπνού.
«Λαμβάνοντας υπόψη τις παράνομες ροές που καταγράφονται μεταξύ του 2010 και του 2013», αναφέρει η έκθεση, «η Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο ένα σημείο διέλευσης για λαθραία τσιγάρα. Το 70-75% των παράνομων προϊόντων που φτάνουν στην Ελλάδα προορίζονται για άλλες χώρες (πηγή: Ελληνική Αστυνομία, 2013). Οι κινεζικές εταιρείες χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως τελευταίο σημείο αποθήκευσης προκειμένου να προωθήσουν λαθραία τσιγάρα στην Ε.Ε. Τα παράνομα προϊόντα που διέρχονται από την Ελλάδα προέρχονται κυρίως από την Κίνα, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Κύπρο. Από τη στιγμή που φτάνουν στην Ελλάδα, προωθούνται κυρίως στην Ιταλία, τις Κάτω Χώρες, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Μαυροβούνιο, την ΠΓΔΜ και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (π.χ. Βουλγαρία)».
Το σημαντικό είναι ότι και αυτή η έκθεση αποδέχεται τα συμπεράσματα της KPMG ως προς την παραγωγή λαθραίων προϊόντων εντός της Ελλάδας: «Η Ελλάδα έχει επίσης ένα ρόλο ως σημείο εκκίνησης του παράνομου εμπορίου. Τα τσιγάρα εξάγονται κυρίως στη Γερμανία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι εγκληματίες επωφελούνται από τη μεγαλύτερη διαφορά τιμών. Η Ελλάδα είναι επιπλέον παραγωγός “παράνομων λευκών” (illicit whites), τα οποία παρασκευάζονται στην Καλαμάτα (Πελοπόννησος) και εξάγονται παράνομα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία (KPMG 2014)».
Πρόκειται για επανάληψη των στοιχείων για την εταιρεία Καρέλια. Και η έκθεση συνεχίζει: «Μετά την άνοδο της τιμής των τσιγάρων το 2010 η Ελλάδα έγινε επίσης ένα σημείο κατάληξης της παράνομης αγοράς. Τα παράνομα προϊόντα καπνού έρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, την Τουρκία και άλλες βαλκανικές χώρες (π.χ. ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Μολδαβία, Σερβία), όπου οι τιμές των τσιγάρων είναι σημαντικά χαμηλότερες. Η Ελλάδα είναι επίσης ένα σημείο προορισμού για την αγορά “παράνομων λευκών” που παράγονται στην Κύπρο.
»Τα παράνομα προϊόντα εισάγονται στην Ελλάδα και εξάγονται από αυτήν λαθραία, μέσω πλοίων ή οχημάτων. Η συντριπτική πλειονότητα των κατασχέσεων λαθραίων εντοπίζεται στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας, της Πάτρας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Τσιγάρα φτάνουν στην Ελλάδα σε μεγάλα φορτία πλοίων που προέρχονται από την Κίνα, την Αίγυπτο, τη Σιγκαπούρη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Από την Ελλάδα τα τσιγάρα μεταφέρονται με μηχανοκίνητα οχήματα είτε μέσω πορθμείων είτε μέσω του οδικού δικτύου» (σελ. 153).
Σε άλλο σημείο της έκθεσης αυτής αναφέρεται ρητά η εταιρεία Καρέλια ως μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς τσιγάρων για λαθραία προώθηση: «Το 2013 οι σημαντικότεροι παραγωγοί των “παράνομων λευκών” με προορισμό την Ε.Ε. ήταν η Grodno Tobacco (Λευκορωσία), η Baltic Tobacco Factory (Καλίνινγκραντ, Ρωσική Ομοσπονδία), η Karelia Tobacco (Ελλάδα), η H. Van Lendewyck GMBH (με έδρα το Λουξεμβούργο, αλλά με εργοστάσια παραγωγής στις χώρες της Benelux, τη Γερμανία και την Ουγγαρία) και η Explosal Ltd. (Κύπρος). Το 2013, αυτοί οι παραγωγοί παρασκεύασαν το 60% των “παράνομων λευκών” στην Ε.Ε.» (σελ. 292).
Υπάρχει ακόμα η Εκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, η οποία κι αυτή αναφέρεται στα ίδια στοιχεία. Στο κεφάλαιο με τίτλο «Νέες μάρκες τσιγάρων που προορίζονται για την παράνομη αγορά σε άλλες χώρες» αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Εκτός από την παράνομη παραγωγή, μια άλλη αλλαγή στο παράνομο εμπόριο ήταν η εμφάνιση των λεγόμενων “φτηνών λευκών”. “Φτηνά λευκά” είναι ο όρος της καπνοβιομηχανίας που συχνά οδηγεί σε σύγχυση, επειδή αυτά ορίζονται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Η Europol περιγράφει τα “φτηνά λευκά” με τον ακόλουθο τρόπο: “Φτηνά λευκά” είναι όρος της καπνοβιομηχανίας για τα τσιγάρα τα οποία παράγονται εξ ολοκλήρου ανεξάρτητα από τους παραδοσιακούς κατασκευαστές προϊόντων καπνού. Είναι φτηνές μάρκες τσιγάρων, συχνά με λογική και συνεπή ποιότητα, και προσφέρουν μια καλή εναλλακτική λύση έναντι των παραποιημένων, των οποίων η ποιότητα μπορεί να ποικίλλει σημαντικά.
»Στην έρευνα Project Star (που χρηματοδοτείται από την PMI), τα “παράνομα λευκά” ορίζονται διαφορετικά, χωρίς να γίνεται αναφορά στην ανεξάρτητη παραγωγή των παραδοσιακών κατασκευαστών προϊόντων καπνού. Το Project Star, για παράδειγμα, ορίζει το Classic, μια μάρκα τσιγάρων που παράγεται από μία από τις μεγάλες διεθνείς εταιρείες (Imperial Tobacco) στην Ουκρανία ως “παράνομο λευκό”. Σε γενικές γραμμές, τα “φτηνά λευκά” αναφέρονται σε νέες μάρκες τσιγάρων, που παράγονται με έναν ανοιχτό και μη παράνομο τρόπο και προορίζονται μόνο ή κατά κύριο λόγο για την παράνομη αγορά άλλων χωρών.
»Εφόσον η παρασκευή αυτών των τσιγάρων είναι προφανώς σύμφωνη με την εθνική νομοθεσία και υπόκειται σε ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο, οι κατασκευαστές μπορούν να αγοράσουν εξελιγμένα μηχανήματα χωρίς τον κίνδυνο της κατάσχεσης. Υπό αυτές τις συνθήκες, κατά τη διαδικασία παραγωγής μπορεί να επιτευχθεί ένα ορισμένο επίπεδο ποιότητας των προϊόντων. Το γεγονός ότι δεν αντιγράφουν διεθνείς μάρκες παρέχει το πλεονέκτημα της αποφυγής νομικής δράσης από τις διεθνείς εταιρείες τσιγάρων.
»Το πιο γνωστό “φτηνό λευκό” στην Ευρώπη είναι το Jin Ling, μια μάρκα τσιγάρων με κινεζικό όνομα, τα οποία κατασκευάζονται στη Ρωσία, προφανώς σύμφωνα με το ρωσικό εθνικό δίκαιο, με την εμφάνιση και τη γεύση μιας αμερικανικής μάρκας (Camel), αλλά προορίζονται για την παράνομη αγορά στην Ε.Ε. Το Jin Ling γρήγορα έγινε από τις πιο συχνά κατασχεμένες μάρκες τσιγάρων στην Ε.Ε. Αλλες “φτηνές λευκές” μάρκες είναι το Raquel, που παράγεται στην Κύπρο, το Καρέλια που παράγεται στην Ελλάδα, το Ducal και το Austin που παράγονται στο Λουξεμβούργο, το Richman, το Marble και το Capital, που παράγονται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καθώς και το Palace, το Gold Classic και το American Legend, που παράγονται σε διάφορες χώρες» (σελ. 7).
Υπάρχουν, τέλος, πολλά άλλα σχετικά κείμενα επίσημων εκθέσεων και ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών, με παρόμοιες αναφορές.
Σε ένα από αυτά (Center for the Study of Democracy, «Serious and Organised Crime Threat Assessment 2010-2011», 2012), που αναφέρεται κυρίως στη Βουλγαρία, έχουν καταγραφεί οι ακόλουθες παρατηρήσεις: «Η ανάλυση δείχνει ότι μέσα σε δύο χρόνια εμφανίστηκαν εκατοντάδες σταθερές εγκληματικές ομάδες. Τα τυπικά εγκληματικά δίκτυα λειτουργούν σε ένα ή δύο επίπεδα και δεν καλύπτουν το σύνολο των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την εισαγωγή και τη διανομή των παράνομων τσιγάρων. Συνήθως περιορίζονται σε ένα ειδικό στάδιο της διαδικασίας.
»Για παράδειγμα, οι μεγαλοεισαγωγείς και οι κατασκευαστές δεν ελέγχουν το σύνολο της λιανικής πώλησης. Τα δίκτυα μεσαίου μεγέθους δεν αναμειγνύονται στην εισαγωγή και την κατασκευή. Στο υψηλότερο επίπεδο αυτής της δομής βρίσκονται βουλγαρικές και ελληνικές επιχειρήσεις με σημαντικούς οικονομικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων 2-3 νόμιμων παραγωγών και 7 εισαγωγών. Οι παραγωγοί προμηθεύουν μέρος της παραγωγής τους σε εγκληματίες διακινητές, οι οποίοι αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους για την ποσότητα προϊόντων που πωλούν. Η συνηθέστερη μέθοδος έγκειται σε πλασματικές εξαγωγές και μεταφορά των προϊόντων σε αποθήκες, από όπου διανέμονται παράνομα. Μια άλλη μέθοδος είναι η εξαγωγή των τσιγάρων και, έπειτα από έναν πολύπλοκο τρόπο μεταβίβασης της ιδιοκτησίας του εμπορεύματος, επανεισαγωγή τους στη χώρα. Οι μεγαλοεισαγωγείς (στη Βουλγαρία) συνεργάζονται κυρίως με τον λεγόμενο “ελληνικό κόμβο” (Greek hub), τη συγκέντρωση δηλαδή εγκληματικών δικτύων σε μεγάλα ελληνικά λιμάνια, τα οποία ελέγχουν το λαθρεμπόριο τσιγάρων μέσω της Ελλάδας. Οι εγκληματίες εισάγουν λαθραία τα “παράνομα λευκά” (illicit whites), τα οποία κατασκευάζονται στη Μέση Ανατολή (κυρίως το Ντουμπάι), προς την Ελλάδα, τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες ή ακόμα και τη Νοτιοανατολική Ασία. Τα “παράνομα λευκά” πωλούνται νομίμως στους εισαγωγείς.
»Επειτα από αρκετές μεταπωλήσεις και μεταφορές, συμπεριλαμβανομένων και μεταφορών μέσω ελευθέρων ζωνών (λ.χ. το λιμάνι της Μερσίνας στην Τουρκία), εισάγονται λαθραία σε παράνομες αποθήκες στην Ελλάδα και εξάγονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας. Μια άλλη πηγή παράνομων τσιγάρων στην Ελλάδα είναι οι τοπικές παράνομες εγκαταστάσεις, στις οποίες παράγονται συνήθως παραποιημένα τσιγάρα των μεγαλύτερων βιομηχανιών. Πολλά εργοστάσια παραγωγής αποκαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια.
»Παρά την ανάπτυξη των εγκληματικών δικτύων που αναμειγνύονται στην εισαγωγή και τη διανομή τσιγάρων την περίοδο 2009-2011, ο αυξημένος έλεγχος στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας καθώς και μια σειρά κατασχέσεων σημαντικών ποσοτήτων λαθραίων τσιγάρων υποχρέωσαν τους λαθρέμπορους να εγκαταλείψουν την εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων σε κοντέινερ. Ταυτόχρονα, η κατανάλωση “παράνομων λευκών” στη Βουλγαρία βαθμιαία υπερκεράστηκε από παράνομα τσιγάρα που ανήκουν σε νόμιμες πολύ γνωστές μάρκες. Αυξήθηκαν οι ποσότητες παράνομων τσιγάρων Καρέλια (Ελλάδα) και King Tobacco (Βουλγαρία), τις οποίες κατάσχεσαν οι αρχές. Οι ίδιες μάρκες κυριαρχούν και στα στοιχεία που συνέλεξαν οι έρευνες που βασίζονται στην περισυλλογή άδειων πακέτων. Αυτή η τάση αποτελεί μια σημαντική απειλή, επειδή οι πηγές αυτού του είδους παράνομων τσιγάρων είναι τοπικοί παραγωγοί με σημαντικό μερίδιο στη νόμιμη αγορά».
Η ίδια μελέτη αναφέρεται στον ιδιαίτερο ρόλο της Ελλάδας στο λαθρεμπόριο τσιγάρων: «Ο “ελληνικός κόμβος” έχει μακρά παράδοση στην παροχή υλικοτεχνικής υποστήριξης για την εισαγωγή λαθραίων τσιγάρων από διεθνείς μάρκες στα Βαλκάνια από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αυτή η παράδοση κυμαίνεται από εισαγωγές με δασμολογική ατέλεια έως εξ ολοκλήρου παράνομες μεθόδους, όπως η μεταφορά μέσω πλοίων. Ο ελληνικός κόμβος έχει πανευρωπαϊκή σημασία, εφόσον εφοδιάζει τις μεγαλύτερες αγορές παράνομων τσιγάρων στην Ευρώπη: το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης».
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για την κυβέρνηση και όσους πασχίζουν να αυξήσουν τα κρατικά έσοδα. Μόνο που η κατεύθυνση αυτή δεν είναι άμοιρη «πολιτικού κόστους».
Η τύχη της έρευνας
Η έρευνα της KPMG πραγματοποιείται κάθε χρόνο από το 2006 ως μέρος της συμφωνίας συνεργασίας μεταξύ της Philip Morris International, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των κρατών-μελών της Ε.Ε. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών κοινοποιούνται στα κράτη-μέλη και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF). Η φετινή μελέτη για πρώτη φορά ανατέθηκε από κοινού από τις πολυεθνικές εταιρείες καπνού British American Tobacco, Imperial Tobacco Group, Japan Tobacco International και τη Philip Morris International.
Η αποστολή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) είναι τριπλή: να προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα της Ε.Ε., μέσω της διερεύνησης της απάτης, της διαφθοράς και κάθε άλλης παράνομης δραστηριότητας, να εντοπίζει και να διερευνά σοβαρά θέματα που σχετίζονται με την άσκηση των επαγγελματικών καθηκόντων από τα μέλη και το προσωπικό των θεσμικών οργάνων και οργανισμών της Ε.Ε. που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πειθαρχικές ή ποινικές διαδικασίες και να υποστηρίζει τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., ιδίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην ανάπτυξη και την εφαρμογή της νομοθεσίας και των πολιτικών για την καταπολέμηση της απάτης.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει στις 7 Ιουλίου 2004 ως ένα από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. τη συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Philip Morris International με το όνομα «Anti-contraband and anti-counterfeit Agreement», επομένως έχει άμεση σχέση με την έρευνα της KPMG. Μόνο που όταν αναφέρονται συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, όλες οι υπηρεσίες αρχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου