Κι ενώ ο πρωθυπουργός επιχειρεί, όχι με μεγάλη επιτυχία είναι αλήθεια, να πείσει ότι η δικομματική κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία, ήρθε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας να ..............
ταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Με μια σιβυλλική δήλωσή του, στο περιθώριο της κοπής της πίτας στο προεδρικό μέγαρο, άφησε να εννοηθεί ότι αυτή είναι η τελευταία του χρονιά εκεί.
Αυτό όμως δημιούργησε πολλά ερωτήματα, καθώς η εκλογή νέου Προέδρου γίνεται κανονικά του χρόνου τον Μάρτιο, οπότε ο κ. Παπούλιας λογικά θα πρέπει να παραστεί και στην επόμενη κοπή πίτας, για το 2015. Εκ των υστέρων βέβαια επιχειρήθηκε να δοθούν εξηγήσεις. Η φράση του «μην ανησυχείτε, εγώ θα παραδώσω του χρόνου» δεν ήταν διαφωτιστική. Πάντως ο κ. Παπούλιας διευκρίνισε ότι δεν πιστεύει σε πρόωρες εκλογές.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φυσικά και θα παραδώσει τον Μάρτιο του 2015 στον επόμενο Πρόεδρο γιατί συμπλήρωσε ήδη δύο θητείες στη θέση αυτή. Ακόμη κι αν γίνουν δηλαδή ενδιαμέσως εθνικές εκλογές και αλλάξει η κυβέρνηση, ο κ. Παπούλιας θα παραμείνει στη θέση μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία του.
Εκτός εάν... Εκτός εάν οδηγηθούμε σε πιο δυναμικά σενάρια με πρόωρες αποχωρήσεις, που σήμερα δεν είναι ορατά. Μια τέτοια εκδοχή, όπως π.χ. η παραίτηση από την Προεδρία της Δημοκρατίας, που ασφαλώς θα προκαλούσε αναγκαστικά πρόωρες εκλογές, δεν φαίνεται θεσμικά δυνατή.
Ομως όλα αυτά τα σενάρια αγνοούν μια βασική παράμετρο. Την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Παρά τα «μεγάλα λόγια» του Α. Σαμαρά στις Βρυξέλλες και τη διαβεβαίωση ότι τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας, ούτε οι δημοσιονομικοί στόχοι έχουν επιτευχθεί (όπως άλλωστε διαπιστώνει η τρόικα απαιτώντας νέα μέτρα) ούτε η οριστική και βιώσιμη διευθέτηση του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους έχει συμφωνηθεί.
Μπροστά σ' αυτήν την πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα, ο δικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός έχει να αντιμετωπίσει τη διπλή πρόκληση των τοπικών εκλογών και των ευρωεκλογών. Με το ενδεχόμενο της συντριβής του να είναι πολύ πιθανό.
Από τη στιγμή που το μόνο που προσφέρει στην εξαθλιωμένη κοινωνία είναι αόριστες υποσχέσεις και νέους ασήκωτους φόρους, δεν μπορεί να ελπίζει σε πολιτική ανάκαμψη. Η ελληνική προεδρία δεν φαίνεται να αποτελεί το πολυπόθητο «σωσίβιο» για το παλαιό πολιτικό σύστημα. Οι Ευρωπαίοι συνεταίροι του δεν δείχνουν πρόθυμοι να βάλουν πλάτη, αλλάζοντας ριζικά την πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας.
Οι εθνικές εκλογές λοιπόν δεν είναι μακριά. Ιδίως όταν ο ένας κυβερνητικός πόλος, αυτός του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζει τόσο μεγάλη πολιτική αστάθεια. Ισως κάτι να οσφραίνεται ο Πρόεδρος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου