Με δύο αποφάσεις του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου καταδίκασε την Ελλάδα, επιδικάζοντας στους..............δικαιωθέντες και τις σχετικές αποζημιώσεις, για απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης αιτούντων άσυλο και πολιτικών προσφύγων.
Στην πρώτη περίπτωση, ο προσφεύγων Β.Μ, Ιρανός υπήκοος και μαχητικός (στη χώρα του) δημοσιογράφος, που αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το Ιράν το 2010 μετά τη σύλληψη και τον βασανισμό του από τις αρχές, έφθασε, μέσω Τουρκίας, στην Ελλάδα και ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές και λίγο μετά αποφασίστηκε να απελαθεί στην Τουρκία, υποχρεούμενος να παραμείνει κρατούμενος σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης της Ελλάδας, εν αναμονή της απέλασης του, μέχρι την 1η Ιουλίου 2011 όταν και απελευθερώθηκε.
Οι ενστάσεις για το νόμιμο της κράτησής του και η αίτησή του για χορήγηση πολιτικού ασύλου απορρίφθηκαν από τις ελληνικές αρχές και δεν μπόρεσε να είναι παρών στην διαδικασία εκδίκασης της σχετικής προσφυγής του ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης, διότι ζούσε ήδη στην Αγγλία ως σπουδαστής.
Προσέφυγε, όμως, στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας ότι οι συνθήκες κράτησής του ήταν απάνθρωπες και εξευτελιστικές και ότι δεν του δόθηκε η δυνατότητα μιας αποτελεσματικής προσφυγής.
Το Δικαστήριο τον δικαίωσε, καταδικάζοντας την Ελλάδα και υποχρεώνοντας την να του καταβάλει και 8.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Στη δεύτερη περίπτωση (υπόθεση C.D κατά Ελλάδος), οι 12 προσφεύγοντες είχαν εγκαταλείψει τις χώρες τους, σε άγνωστες ημερομηνίες, κι έφθασαν στην Ελλάδα το 2009 ζητώντας πολιτικό άσυλο.
Οι ελληνικές αρχές χορήγησαν το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα μόνον σε έναν από αυτούς και οι υπόλοιποι κρατήθηκαν, για αρκετούς μήνες, σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης, μέχρις ότου απελαθούν στις χώρες τους ή στην Τουρκία.
Κατέφυγαν στο Δικαστήριο διαμαρτυρόμενοι ότι οι συνθήκες κράτησης τους ήταν απαράδεκτες, δεδομένου ότι υπήρχε παντελής έλλειψης υγιεινής στα κελιά τους και δεν είχαν καμία δυνατότητα προαυλισμού καθώς και ότι η κράτηση τους ήταν παράνομη.
Το Δικαστήριο τους δικαίωσε, καταδικάζοντας την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύει την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση.
Με την απόφαση του υποχρεώνει την Ελλάδα να καταβάλει στους προσφεύγοντες, από 5-10.000 ευρώ στον καθένα για ηθική βλάβη και να πληρώσει και 2.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.
Στην πρώτη περίπτωση, ο προσφεύγων Β.Μ, Ιρανός υπήκοος και μαχητικός (στη χώρα του) δημοσιογράφος, που αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το Ιράν το 2010 μετά τη σύλληψη και τον βασανισμό του από τις αρχές, έφθασε, μέσω Τουρκίας, στην Ελλάδα και ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές και λίγο μετά αποφασίστηκε να απελαθεί στην Τουρκία, υποχρεούμενος να παραμείνει κρατούμενος σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης της Ελλάδας, εν αναμονή της απέλασης του, μέχρι την 1η Ιουλίου 2011 όταν και απελευθερώθηκε.
Οι ενστάσεις για το νόμιμο της κράτησής του και η αίτησή του για χορήγηση πολιτικού ασύλου απορρίφθηκαν από τις ελληνικές αρχές και δεν μπόρεσε να είναι παρών στην διαδικασία εκδίκασης της σχετικής προσφυγής του ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης, διότι ζούσε ήδη στην Αγγλία ως σπουδαστής.
Προσέφυγε, όμως, στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας ότι οι συνθήκες κράτησής του ήταν απάνθρωπες και εξευτελιστικές και ότι δεν του δόθηκε η δυνατότητα μιας αποτελεσματικής προσφυγής.
Το Δικαστήριο τον δικαίωσε, καταδικάζοντας την Ελλάδα και υποχρεώνοντας την να του καταβάλει και 8.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Στη δεύτερη περίπτωση (υπόθεση C.D κατά Ελλάδος), οι 12 προσφεύγοντες είχαν εγκαταλείψει τις χώρες τους, σε άγνωστες ημερομηνίες, κι έφθασαν στην Ελλάδα το 2009 ζητώντας πολιτικό άσυλο.
Οι ελληνικές αρχές χορήγησαν το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα μόνον σε έναν από αυτούς και οι υπόλοιποι κρατήθηκαν, για αρκετούς μήνες, σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης, μέχρις ότου απελαθούν στις χώρες τους ή στην Τουρκία.
Κατέφυγαν στο Δικαστήριο διαμαρτυρόμενοι ότι οι συνθήκες κράτησης τους ήταν απαράδεκτες, δεδομένου ότι υπήρχε παντελής έλλειψης υγιεινής στα κελιά τους και δεν είχαν καμία δυνατότητα προαυλισμού καθώς και ότι η κράτηση τους ήταν παράνομη.
Το Δικαστήριο τους δικαίωσε, καταδικάζοντας την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύει την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση.
Με την απόφαση του υποχρεώνει την Ελλάδα να καταβάλει στους προσφεύγοντες, από 5-10.000 ευρώ στον καθένα για ηθική βλάβη και να πληρώσει και 2.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου