Ποίημα Αφιερωμένο Στη Μνήμη Των Δολοφονημένων Από Την Χούντα Τις Ημέρες Του Πολυτεχνείου.

Εκείνοι Και Εμείς

Αφιερωμένο στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, γραμμένο από μένα στις 8 Νοεμβρίου 1976

Ο χρόνος κυλά σιγά σιγά

Η φλόγα μέσα μας, τέτοιες μέρες ανάβει ξανά.

Θυμόμαστε τις μέρες κείνες τις τιμημένες

Που με αίμα φίλων μας είναι ποτισμένες.

Θυμόμαστε τους συντρόφους και πατριώτες

και το μίσος μέσα μας, φουντώνει ξανά, για τους φασίστες και προδότες.

Δεν θα ανεχθούμε ποτέ άλλους σας κι αυτούς

η μνήμη κείνων που ‘πεσαν θα μας δίνουν κουράγιο και καρπούς.

Το αίμα τους είναι ακόμα νωπό

και εμείς έχουμε ένα χρέος και ένα σκοπό.

Πρώτοι να πέσουμε στα πεδία

αν ποτέ τολμήσουν, να μας στερήσουν την Ελευθερία.

Το τρόπαιο του αγώνα που έστησαν στο Πολυτεχνείο

θα φέγγει αιώνια μέσα στης ζωής το μουσείο.

Η λάμψη του θα μας καθοδηγεί

και η τόλμη εκείνων θα μας κυριαρχεί.

                                    Όλοι θα ζούμε με μια ελπίδα, μια πνοή                                   

ποτέ ποια φασισμός, πάνω σε τούτη δω την γη.

Αν ποτέ τολμήσουν με βία να επιβληθούν

τα στήθη μας ασπίδα θα στήσουμε, μπροστά από αυτούς.

Τότε μόνο θα φανούμε αντάξιοι της γενιάς μας

γιατί η μνήμη κείνων που ΄πεσαν, θα φωλιάζει μέσα στην καρδιά μας.

Με πίστη για την τελική την νίκη

θα δίνουμε εμείς πάντα την σωστή την λύση.

Η προσπάθεια μας θα είναι κοπιαστική

τα νιάτα μας, όπλο σε κάθε κατακτητή.

Θα στήσουμε και δεύτερο Πολυτεχνείο αν χρειαστεί

Η τόλμη και η αποφασιστικότητα μας θα ξαναφανεί ..

Κουραμπάς Γιάννης

8 Νοεμβρίου 1976